Saturday, September 30, 2006

I'm sorry.

I'm sorry but i have to say what i currently feel the HARSH way. Expect a lot of blasphemous words.

Una. Naiinis ako sa isang tao. Putangina. D ko maintindihan kung bakit ako nagkakaganito. Lalo na sa knya. Sa lahat ng tao na pde kong maramdaman ng ganitong pakiramdam, bakit sa kanya pa? Shit. Di tulad ng dati, ang saya2 ng paligid pag anjan sha. Pero ngayon, pangit na. Yung tipong ang saya ko nung wla sha tas biglang nawala ung saya ko nung dumating sha. Bkit ba ako ganito? Ay mali, bkit ba sha ganyan? Kita nyo na, dati hindi ko pinapansin ung mga pangit niyang ugali. Di ko pansin na may pangit shang ugali eh. Pero ngayon, halos lahat na lng.. Pangit! waaah. Bakit ba ganito. Ayoko ng ganitong pakiramdam. Ayoko talaga. haaaay.

Pangalawa.. Naiinis ako sa isang tao kse makasarili sha. (teka lng, wg mong iisipin na ikaw toh. HINDI IKAW ITONG TINUTUKOY KO, OK?) Lahat na lng gusto niya nasusunod siya. Gusto siya lagi ang iniiisip. Madalas niyang gusto na masaya sha. Makasarili sha talaga. Nku, siya ang pinakamakasarili sa lahat ng mga pinakamasarili. Lagi na lng niya sinasabi skn na magbabago na siya. Pero anong nangyayari? Wala hanggang salita na lng sha. Lagi niyang sinasbe na hindi niya maiwasan na hindi sha maging makasarili. Nasanay ksi sha na binibigay ang gusto niya! Kaya un, naging makasarili tuloy sha!

Pangatlo. Naiinis ako sa Monetary Policy kse hindi ko sya maintindihan! Tangina sa Lunse na ung report nmn dun hindi ko pa rin sha maintindihan! Nyeta nmn kseng kuryente yan! Kaninang alas dos lang bumalik! Punyeta. Lintik. Kailangan ko shang maintindihan kse kung hindi mapipilitan akong ndi magreport sa lunes. At pagnangyari un pde kong ibagsak ang economics. Nyeta. FAvorite subject ko dati ang economics. Pero ngayon.. hirap na hirap ako. Ayoko nmn ibagsak toh. Ayokong magkaroon ng bagsak kundi sasabunin na nmn nila ako ng mga salita. kainis. Bwiset!

Pang-apat.. Naiinis ako kse kailangan kong pumunta sa kasal ng pinsan ko sa linggo. Ayoko sanang pumunta kse finals na sa 9. At ang dami ko png papers na kailangan kong gawin. Pg di nmn ako pumunta lagot n nman ako sa knila. Sasabihin na nmn nila mas pinahahalagahan ko p ung mga kaibigan ko kaysa sa pamilya ko. Bkit? MAs gusto ko daw pumunta sa bday ng mga kaibigan ko kaysa sa mga kamag-anak ko. Pag sinabihan nila ako tungkol jan, lagot na. Ikokonekta na nila yan sa ibang bagay. Pota. Kainis. Panlima. Naiinis ako kse nde nila nakikita ung effort ko sa pag-aaral. Pno nmn nila makikita un eh laging nakasarado ung pinto ko tuwing mag-aaral ako. Ayoko nmn sha buksan kasi di ako makakapg-aral. Eto pa masama, cnsbe nila na ngtetetxt lng daw ako tuwing gabi at hindi ako nag-aaral. Biruin mo un? NYeta nman. Ano bang gusto nila para patunayan ko na nag-aaral ako? NAg-aaral nmn ako ah. Pota. Nakakainis.

There. Finally i've released all the ugly feelings that i have inside me. Shit. I hate this. I hate them.

Oops. PS. I don't need any of your comments. And i'm referring to all those who'll read this.


Shit.Shit.Shit.
I hate them. I hate you. I hate myself. The world is CRUEL.

Posted by gel at 9:29 PM